~II piętro ~ Pokój Hisao

Seimei wcześniej co pamiętał jedynie, że był przytrzaśnięty do ściany, ponieważ został dorwany przez swojego przyjaciela po tamtejszym stwierdzeniu tamtego pytania i nie mógł od niego oderwać. Mimo tego faktycznie rękami i nogami wyrywał się na różne strony ale nie pomagało to. Młodzieniec jedynie pamiętał szkarłatne oczy i urwał mu się wtedy film oraz nie wiedział co z nim było. Po pewnym czasie Seimei, obudził się lekko otumaniony, leżąc na łóżku Hisao? Nie wiedział tak naprawdę co zrobić, ponieważ był trochę zarumieniony z tego powodu. Westchnął dotykając lewą ręką głowy jakby poczuł podobny ból jak do migreny, ale zaczynało mu przechodzić powoli. Przymrużył oczy przez chwilę i zauważył stojącego Hisao. Zdezorientowany trochę był i spytał się:
- Co ja tutaj robię? - zapytał się. Nie wiedział tak naprawdę czemu tutaj został sprowadzony. Miał jedyną nadzieję, że przyjaciel nie będzie pytał o jego przeszłość, ponieważ chciałby to ominąć ale za pewne padnie pytanie na ten temat. Spojrzał się swoimi oczami na towarzysza siedząc na skraju łóżka i nie próbował na razie wstawać.

Podczas przemieszczania się z Dojo do jego pokoju, Hikari stwierdził, że jego przyjaciel nie jest, aż tak ciężki. Gdyby mógł w każdej chwili zrzucić Seimeia z swych pleców, zrobił by to bez żadnych problemów i oporów, ale tą myśl szybko wybił z głowy.
- Przecież to jest mój przyjaciel... i nie mogę tego zrobić, z wrogiem owszem, ale z towarzyszem...Nie... - związku z tym potrząsnął głową i poszedł dalej przez korytarz. Gdy wykonał krok poczuł coś dziwnego, jakby coś nieznanego przeszło jego ciało i nie chciało go opuścić. Czyżby to uczucia do Siemeia, czy to drugie - instynkt - który został stłumiony sprzed paroma laty. Usta Hikariego wykrzywiły się w kształt niezadowolonego grymasu, który z kolejnym krokiem zniknął z oblicza Murasakiego. Dotarł przed drzwi swojego pokoju. Wyciągnął z kieszeni bluzy klucz i otworzył drzwi. Podszedł do łóżka i położył Semeia na nim. Zaś stał nad przyjacielem, wyciągnął przed siebie rękę i pstryknął palcami, żeby pozbyć się opętania, którym zdecydował się posłużyć, żeby sprowadzić Seimeia do siebie i zadać pytania, na które tylko on może mu odpowiedzieć. Na ten nieokreślony czas wpatrywał się w niego - można powiedzieć, że jak w obrazek - ale tak nie było. Gdyż twarz Hisao była bez żadnych emocji, jakby ktoś założył mu niewidzialną maskę odzwierciedlającą jego twarz. Dopiero pytanie Seimeia wyrwało go z takiego stanu rzeczy. Z przemyśleń i instynktu, który zaczyna się powoli o sobie przypominać.
- Przyprowadziłem ciebie tutaj - odparł, w międzyczasie odwrócił się i podszedł do drzwi, wyciągnął klucz i zamknął je na klucz - Chciałbym tobie zadać parę pytać, na które tylko ty znasz odpowiedzieć. - stał przy drzwiach nieruchomo. Gdy tylko o tym wspomniał w jego głowie wytworzyło się pełno pytań i nie wiedział od którego zacząć.
- Co się z tobą, Seimei dzieje...- odwrócił się w stronę towarzysza i powtórzył - Co się z tobą dzieje?! Dlaczego teraz jesteś niedostępny do innych?! Do mnie?! - zmiana głosu Hisao była bardzo widoczna, ale twarz nie pokazywała smutku, ani rozpaczy, a jego oczy były jak dwa diamenty, które można skraść, ale nikt nie wie kto zza nimi się kryje. Schował klucz i zacząć iść w stronę Seimeia.

Seimei nie zdawał sobie sprawy co się dzieje w posiadłości. Został w Dojo oszołomiony i uśpiony jedynie to pamiętał tak naprawdę z tych zdarzeń i pokrótce poczuł ból głowy siedząc na łóżku Hisao? nie wiedział co się dzieje. Spoglądał się beznamiętnie w stronę swego przyjaciela pytając:
- Co to ma znaczyć?! - odparła chłodnym tonem jakby wchodził prawie w gniew. Nie podobało mu się, że bez jego zgody wprowadził do pokoju. No cóż musi teraz mocno tłumaczyć się Hisao. Milczenie zostało przerwane w danym momencie jak usłyszał zdanie przyjaciela:
- No widzę właśnie, że mnie tutaj przyprowadziłeś - odparł widząc jak zamyka drzwi na klucz. No co coś się święci nieciekawego lub ciekawego? nie wie tego. No to wpadł, będzie pytał pewnie o całą przeszłość so much crazy.
- Co ze mną się dzieje? Nic. - odparł do niego beznamiętnym głosem słysząc darcie głosu Hisao w jego stronę.
- Nie drzyj się, głowa mi pęka do cholery. Dobra powiem Ci.. ale przestań drzeć ryj. Sorry - odparł niegrzecznie na końcu i przeprosił.
- Straciłem w przeszłości ukochaną osobę, która została rozjechana przez ciężarówkę bo chciał mi zrobić niespodziankę żeby pomóc mi w zakupach i niestety został potrącony wtedy po nim nic nie zostało - odparł z krzykiem wkurzony, ponieważ wtedy uronił łzy ściskając mocno pościel łóżka pięścią ręki. Nie chciał o tym mówić i nie chciał tracić każdej osoby, którą kochał i zostaje odebrana po wkrótce.
- Wpierw on, teraz Ojciec, ciekawe co teraz?! - odparł mówiąc do niego z łzami w oczach i rysował się jeszcze wtedy gniew.

W połowie drogi, którą przemierzał Hikari stanął słysząc pytanie Seimeia. Przez chwilę nic nie mówił. W sam najpierw musiał wszystko poukładać w głowie, opanować swoje uczucia, ułożył w umyśle zdania, która miał do powiedzieć lub do wytłumaczenia się przed Seimeiem. Nie chciał tym zdenerwować towarzysza, a jeśli tłumaczenie i ochłodzą sytuacji jest przygotowany użyć siły lub też swojej broni, która ma coś w sobie, no właśnie - co takiego oni w sobie broń Hisao? Nikt nie wie, tylko właściciel oręża wie o tym,a teraz nie chciał o tym uświadamiać nikogo.
- Uświadomiłem sobie podczas naszej rozłąki jedną istotną rzecz. Pewnie jesteś ciekaw, jaka to jest ta rzecz, o której tobie mówię, więc powiem. Seimei... Zakochałem się w tobie. Oraz chodzi o naszą przeszłość, która jak widzisz rozdzieliła nas. - powiedział to. Poczuł ulgę, która niesamowicie wypełniła jego ciało. Zrobił jeden kro na przód i szedł z stronę łóżka. To, co zostało powiedziane w międzyczasie. Nawet zignorował jego "niegrzeczne" zachowanie.
Gdy był przez swoim posłaniem. Oparł się na nim swoimi kolanami i zaczął zbliżać się do Seimeia. Po tym co mu powiedział słyszał i widział, że przyjaciel jest smutny, a raczej to była agresja pomieszana ze smutkiem.
Hikari objął go od tyłu swoimi rękami i przybliżył go do siebie. Kładąc głowę Seimiea pod swój podbródek przytulając go, żeby pocieszyć przyjaciela.
- Teraz, na razie nic nie będzie. - odparł. Pewnie to pytanie było zadane przez Seimeia do samego siebie, ale Hisao nie mógł się powstrzymać od udzielanie odpowiedzi

Seimei po pewnym czasie po wyznaniu Hisao nie zdał sobie sprawy, że ta noc szybko zleci. Odetchnął czując promienie słoneczne, które go obudziły i wtedy powoli otwierał oczy przymrużając delikatnie podczas pobudki. Gdy zrozumiał, że ma przeszłość zostawić za sobą powinien skupić na swojej organizacji i innych rzeczach tym podobnych. W dodatku wiedział że ma raczej nowy związek z osobą, którą powoli kochał jednakże na razie mu tego nie powie, bo nigdy Sei nie był wylewny do drugiej osoby. Niestety jest za bardzo zamknięty nawet po śmierci ojca, a teraz po matce, która zmarła mu w szpitalu na nieznaną chorobę. Usiadł na łóżku zakrywając poniżej pasa ciało myśląc o zapaleniu porannego papierosa ale nie chce budzić Hisao, który jeszcze spał dlatego kątem oka spoglądał na niego, a potem rozmyślał co u młodszego brata Kenjiego. Za pewne ma dwójkę dzieci i piękną żoneczkę więc może ciągnąć ten ród w długą aż do upadku. Sei nie obchodziły dziewczyny, nawet, które zakochiwały się bez pamięci w nim od najmłodszych lat.

Powiedział to. Powiedział Seimei'owi, że go kocha. Wczorajszego wieczoru, a później co się wydarzyło, to nie pamięta. Jakby ktoś go odłużył czymś i zmusił do wykonywania nie bywałych rzeczy, których by nie odważył się zrobić świadomie. Ta noc minęła bardzo szybko.
Niczego nie świadom Hisao, czy coś zrobił Seimei'owi, czy też nie jeszcze spał smacznie obok niego, mają jedną rękę zza głową, a drugą na brzuchu. Podczas, gdy jego kompan nad czymś rozmyślał, Hisao powiercił się przed chwilę, tym odkrywając część klatki piersiowej i brzuch, który był umięśniony. A ręka powędrowała na bok wzdłuż ciała. A na torsie swobodnie leżały dwa kosmyki niebieskich włosów. Czyżby Hisao, rozpuścił swoje wcześniej związane włosy w niski koński ogon? Tak, nasz przystojniak zawsze je rozpuszcza do snu.

Seimei przypomniał sobie, że musi zająć się interesem ojca, który prowadził właśnie owy klub i organizację Homrę. Niestety za dużo nie pamiętał co mogło tyczyć w jego życiu. Westchnął cicho zastanawiając się co z tym fantem zrobić dlatego przymrużył oczy i trzymał ręce przy sobie. Po chwili usłyszał jakby mamrotanie kompana śpiącego obok niego w łóżku. Sei zaczynała głowa boleć na chwilę, a potem przeszło. Gdy zauważył, że Hisao odkrył się to zaczął kątem oka obserwować jego umięśnione ciało jednakże starał nie patrząc cały czas bo dziwnie z tym czuł. Nozara znalazł paczkę papierosów i zapalniczkę oraz popielniczkę. Zaczynał palić myśląc nad swoją przyszłością. Był trochę surowy dla swojego przyjaciela z dzieciństwa, może faktycznie powinien dać szansę nowemu związkowi bo cały czas słyszy w sobie te słowa, że go kocha aż od tamtego czasu.

Podczas snu. Gdzieś tam z tyłu głowy uświadomił sobie, że przyjaciel przez te lata zrobił się trochę surowy. Prawie jak jego ojciec. Kiedy sobie przypomina jego ojca, to chce mu się rzygać. Nie lubił jego ojca. Z jakich powodów? No wiadomo, ale Hisao sam czuł, że ojciec jego przyjaciela w jakiś sposób go nie akceptował. Ale i tak robił swoje, czyli przyjaźnił się z Seimei'em i w ogóle Hisao w okresie młodzieńczym był upartym dzieckiem. Ale przecież nie będziemy rozgrzebywać przeszłości. Przeszłość to przeszłość. Trzeba ją zostawić za sobą i myśleć czasem w przyszłości, która każdego czeka.
Jeszcze parę razy powiercił się w łóżku i przekulnął się na tą stronę łóżka, na którą padały promienie słońca, czyli trochę bliżej przyjaciela.
- Ej...! Seimei zgaś to światło...! Jeszcze pięć minutek! - wymamrota, jakby jeszcze spał.
Po chwili otworzył swój szkarłatna oczy, przymrużając je, bo słońce mocno świeciło przez szybę. Zobaczył przed sobą siedzącego Seimeia, spostrzegł, że pali w tym czasie papierosa. Więc od razu, od samego rana przyszedł do jego głowy mały żarcik. Chciał rozluźnić w jakiś sposób przyjaciela, bo widział, że jest spięty i zamyślony. Związku z tym pomysłem zakradnął się do Siemeia od tyłu, po cichu i wyrwał mu z ręki papierosa od razu wsuwając go do swoich ust.
-Ja też palę. Tak dla twojej świadomości - rzekł neutralnie w między czasie siedząc obok Seimeia. Otóż w skrócie to Hisao jest od pasa w dół w spodniach, a od pasa w górę jest bez niczego, czyli goły - prosto mówiąc.
- Jak się spało...? - zagadał, wypuszczając dym papierosowy przez usta. Czasem mu brakowało tego smaku, dymu.
Po chwili zgasił papierosa używając do tego opuszków dwóch palcy i wyrzucił go na ziemię. Po chwili chwycił Seimeia za barki i pociągnął do tyłu czując, że Seimei także zmienił się fizycznie, ale to nic, bo sam Hisao wiedział, że jest silny, może czasem zbyt za bardzo i musi się hamować czasami, ale teraz to nie wchodziło w grę. Pociągnął go tak, że nagle Seimei znalazł się pod nim, a Hisao nad nim. Lekko podtrzymywał go, żeby nie uciekł.

Seimei paląc cały czas zastanawiał się czy właściwie powinien upodobniać do swego ojca. Niestety musiał być tylko wtedy jak pracował w organizacji bo to jedynie działa na tych ludzi. Jednakże dla Hisao będzie inny i spokojniejszy bez surowych zachowań. Westchnął przymykając mając w ustach papierosa. W danym momencie wyczuł jak ruszał się w łóżku i usłyszał słowa mamrotania jego aż zdziwił się momentalnie śmiejąc zatykając usta swoje żeby go nie obudzić do końca. Gdy zauważył, że śpiący królewicz obudził się to wyszczerzył swoje zęby lekko trzymając palcami peta robiąc dymki. Niestety został zaskoczony przez towarzysza, który podkradł jego ulubiony papieros ale zdążył zrobić jeszcze ostatni dymek i został porwany z jego rąk.
- Oh Ty... ładnie to tak podbierać papierosy? - zaśmiał się przy nim robiąc zdziwioną minę ale jednakże z papierosem ładnie Hisaowi w tym momencie dlatego pozwolił na takie akcje, bo gdyby ktoś inny to zrobił byłoby kiepsko.
- Widzę właśnie, że palisz - odpowiedział spokojnym głosem. No cóż uczył się tego tak naprawdę, bo zawsze był spięty i surowy. Po chwili usłyszał pytanie jego dlatego odpowiedział:
- A bardzo dobrze, a Tobie? - zapytał się krótko do niego. Nie zdawał sobie sprawy, że będzie czuć się dobrze przy nim. Niestety papieros został zniszczony więc sobie Sei popalił papierosa. Odstawił na komodę popielniczkę i zapalniczkę oraz paczkę z papierochami. Miał zamiar w końcu wyskoczyć z łóżka, żeby pójść pod prysznic ale jednak nie będzie mu to dane, ponieważ został zgnieciony przez przyjaciela w łóżku. Nozara w zaskoczeniu został uwięziony tak jakby przez Hisao i czekał tak naprawdę co ma zamiar zrobić, bo znów został w nietypowej sytuacji ustawiony młodzieniec.
- No i co teraz? - zapytał się spoglądając mu w oczy cały czas.

Zachowanie Hisao teraz było nijakie, bo oczekiwał czegoś od swojego przyjaciela i to wyciągnie z niego za wszelką cenę, żeby to wydostało się na światło dzienne. Wpatrywał się w niego bez przerwy oczekując tego... Mimo, że trochę ich dzieliło między sobą, to mężczyzna usłyszał to, co kompan do niego powiedział "kocham cię"to go zadowoliło, ale co do ich związku, który powoli zaczynał się rodzić miał parę zasad, które chciałby, żeby Seimei również ich przestrzegał, ale na to był jeszcze czas.
- To co idziemy, nie? - odparł radośnie przyjacielowi, który to zaproponował, w między czasie klepnął dłonią o łóżko, a po chwili puścił go całkowicie i przewrócił się na bok, że ich głowy leżały obok siebie.
Był zdziwiony taką propozycją z strony Seimeia, czyżby on chciał dalej? Czy on chce kontynuować ten akt? Nie wiedział. Na razie tak leżał i gapił się w sufit. Czekał na jego reakcję lub odpowiedź. Nie pomijając tego, to niebiesko włosy zauważył, że przyjaciel się zarumienił, więc uśmiechnął się, żeby niczego głupiego nie zrobić. Cieszył się, że odzyskał przyjaciela.

Nozara spoglądał cały czas na swojego przyjaciela, którego obserwował przez ten ułamek czekając kiedy go w końcu puści ale jednak na to nie zanosi, żeby tak było. Mężczyzna zauważył dziwne zachowanie u Hisao wtedy po kilku minutach nie całych został pocałowany przez niego. Był na początku zaskoczony jednakże odwzajemnił jego namiętny pocałunek okazując rumieńce na policzkach. Cały czas odwzajemniał pocałunki od których nie potrafił się oderwać. Po przerwanym pocałunku Seimei trochę inaczej czuł się przy nim aż to było kojące.
- No to może chcesz iść jeszcze spać? - odparł spoglądając na niego czując nadal, że nie puszcza jego rąk.
- Nie no luzik - odpowiedział lekko śmiejąc się przy nim. Jednakże faktycznie te pytanie które zadał było zbytnio krepujące w dodatku, ciało Seimei było trochę rozpalone czyżby faktycznie działał bardzo Hisao na niego bo wszystko jest możliwe. Niestety nie potrafił przebić przez barierę uczuć jednakże próbował mu to kilka razy powiedzieć w różnych sytuacjach ale zawsze ktoś przerywał jak nie chłopaki z gangu, a nie jak oni to telefon. Mężczyzna był cały czas wtedy zdruzgotany i zatrzymywał Hisao w drodze gdzieś.
- Ko-kocham Cię - odparł mówiąc w końcu pierwszy raz kierując słowa do Hisao. Jednakże pewnie nie usłyszał bo powiedział cicho w tym momencie.

Gapił się w sufit. w między czasie pozwolił powrócić myślami do tego czasu, kiedy ujawnił się obecny jego władca, któremu obecnie służy. to było bardzo miłe wspomnienie, bo wiedział, jeśli zostanie sam to może w każdej chwili wrócić do niego i być przy jego boku i spędzać z nim czas. Chciałby, żeby Seimei go poznał.
Nagle coś poczuł coś na policzku, spojrzał kątem oka i zobaczył, że Sei go pocałował bez żądnych zahamować. O to chodziło, żeby był taki sam, jak wtedy, kiedy był dzieckiem. To było niespodziewane z jego strony. Po chwili to, co on chce z nim robić.
- Heh. Wiem, do czego zamierzasz, Sei, ale czy ty tego chcesz. - odparł swoim lekko zniekształconym głosem, nagle podnosząc się i znów pojawił się nad przyjacielem.
- Heh. Jeśli tego chcesz... To możesz ze mną to robić. - oznajmił, lekko uśmiechając się. Nagle chwycił go na barki, tak samo jak przedtem i zmienił jego pozycje leżenia z pionowej na poziomą, w między czasie schodząc z łóżka. Nagle pojawił się z drugiej strony i wszedł na łóżko.

Spoiler:

Młodzieniec po swoim czynie jakim zrobił gwałtownym wobec Hisao musiało tylko w jednym kierunku tak naprawdę pomiędzy nimi. Westchnął przymrużając oczy i potem szerzej otworzył je spoglądając spokojnym wzrokiem jak nigdy. Seimei w tym momencie nie potrafił się ogarnąć ze swoimi uczuciami i hormonami które mu towarzyszyły przed chwilką.

Spoiler: